osią symetrii
Encyklopedia PWN
układ krystalograf., w którym a = b = c oraz α = β = γ = 90°;
z puntu widzenia fonetycznego to głoska, której artykulacja polega na przepływie powietrza nad osią symetrii języka bez przeszkód, które powodowałyby chwilowe wstrzymanie przepływu bądź powstanie szumu;
wg definicji fonetycznej głoska, której artykulacja powoduje: a) chwilowe zatrzymanie przepływu powietrza (np. p, g), b) przepływ powietrza (1) ponad osią symetrii języka z przeszkodą powodującą szum (np. s, z) albo (2) inną drogą (np. l, m);
symetralna
mat. prosta (na płaszczyźnie) lub płaszczyzna (w przestrzeni) przechodząca przez środek danego odcinka i do niego prostopadła;
[gr.],
układ krystalograf., w którym a = b ≠ c oraz α ≠ β ≠ γ ≠ 90°;
